کارگردان سریال «بیگانه ای با من است» گفت: جا به جایی خیلی پتانسیل دارد با اینکه بارها در سینما و تلویزیون تکرار شده است و نمونه موفق داخلی سلطان و شبان است، اما مطمئن بودم این ایده در ذاتش پتانسیل زیادی دارد.

 خبرگزاری فارس-گروه رادیو و تلویزیون: این شب ها سریال بیگانه ای با من است از شبکه دو سیما پخش می شود. سریالی که در دو فصل توسط احمد امینی و آرش معیریان ساخته شده است و به مضرات دروغ در بستر جا به جایی چند شخصیت با یکدیگر می پردازد.

با بهروز مفید تهیه کننده، احمد امینی کارگردان، ایوب آقاخانی، مهرداد ضیایی، ونوس کانلی بازیگر سریال نشستی داشتیم که متن کامل آن را در ادامه می خوانید:

** آقای امینی در ابتدا بفرمائید چقدر متن این سریال برای شما جای کار داشت؟

امینی: همان ابتدا که متن را خواندم تهیه کننده دیگری داشت و قصه را دوست داشتم و حس کردم کار جدیدی است. بعد از شش ماه آقای مفید به عنوان تهیه کننده این سریال انتخاب شدند. ایده جا به جایی را دوست داشتم و فکر می کردم وقتی بازنویسی شود به سمت دیگری می رود که نرفت و فکر می کردم عوض شدن این آدم ساز و کار دیگری پیدا می کند. البته فیلم نامه نهایی خیلی تغییر کرد چون خیلی از مسائل اجرایی نبود.

** چه مسائلی؟

امینی: برای مثال نسا به درجه ها و مقاماتی می رسید و نماینده مجلس می شد! همان زمان هم گفتم نمی شود که یک خانم بی سواد که از این راه به همه چی رسیده نماینده مجلس شود و منطقی نبود.

** این امکان وجود نداشت که به نویسنده مشورت دهید و دوباره متن ها را بنویسد؟

امینی: نه با نویسنده صحبت کردیم اما سلیقه و نگاهش همین بود.

** فکر می کنید قصه جابه جایی چقدر پتانسیل این را دارد که بیشتر از آنچه نشان داده شده پرداخت شود؟

امینی: جا به جایی خیلی پتانسیل دارد با اینکه بارها در سینما و تلویزیون تکرار شده است و نمونه موفق داخلی سلطان و شبان است. مطمئن بودم این ایده در ذاتش پتانسیل زیادی دارد.

آقاخانی: ما دیرینه قدیمی در ادبیات نمایشی داریم از مرد عوضی تا سرگیجه هیچکاک و … آنقدر ایده زیادی بود که تضمین شده موفق است.

** اما ممکن است به این خاطر که این داستان زیاد تکرار شده است به تکرار بیفتد.

امینی: باید نگاه تازه ای پشت این قصه باشد. در این سریال در کنار جا به جایی عناصر تازه و جدیدی هم وجود داشت.

مفید: قصه ای که من آن را دوست دارم باید دو ویژگی عمده داشته باشد و یکی از آنها جذابیت داستان برای مخاطب است. همیشه جا به جایی موقعیت ها این پتانسیل را دارد و ما در این سریال دو بار از این ظرفیت استفاده کردیم  و همین ها باعث می شد در وهله اول فکر کنیم این داستان با مخاطب ارتباط می گیرد. نکته دوم این است که قصه هایی انتخاب می کنم که حرفی برای مخاطب داشته باشد و مضامین اخلاقی خوبی در این سریال بود و مستقیم گویی نداشتیم و اجازه می دادیم تا مخاطب خودش این برداشت را داشته باشد.

** آقای آقاخانی شما درباره جذابیت های قصه این سریال بفرمائید.

آقاخانی: به هر حال به خاطر مسئله تخصصی ام که نویسندگی است خود به خود آغشتگی بیشتری به مسئله درام و الگوهای متداول درام که یکی از نهادینه ترینش الگوی جا به جایی است داشتم.

** شما یکی از نقش های پرچالش و محوری این سریال را داشتید. جاوید علاوه بر اینکه داماد خانواده شهرابی بود اما زندگی پر پیچ و خمی داشت و سرنوشتی که برایش رقم خورد او را خاص تر کرد.

آقاخانی: بله آنچه برایم اتفاق افتاد مسئله جا به جایی نبود بلکه ریز شدن روی تار و پود نقشی بود که داشتم. نقش جاوید خیلی از خودم دور بود و برای رسیدن به این نقش خیلی زحمت کشیدم و در قربانی کردن تمام زوایای خود بازیگر در پیشگاه نقش از چیزی فروگذار نکردم. مخاطب ما فارغ از تفکیک طبقاتی و طبقه فرهنگی و تحصیلات این تلاش را متوجه می شود. در بیشتر بازخوردها ابراز نفرت از شخصیت جاوید با ستایش از بازی اش همراه بود. اعتقاد دارم این در طبق اخلاص گذاشتن خود بازیگر و قربانی کردنش در پیشگاه نقش،‌ دیگر الان رسالتی است که مردم از شما مطالبه می کنند. نه اینکه حتما بخواهند این کار را بکنی اما وقتی نکنی با یک لبخند از کنارت عبور می کنند.

** آقای ضیایی شما درباره جذابیت داستان بفرمائید و نقش خودتان.

ضیایی: وقتی کاری پیشنهاد می شود چند مولفه برای انتخاب دارید. مهمترین موضوع برایم آقای امینی بود و فیلم نامه هم خیلی خوب بود. در این سریال همه عوامل دلسوزانه کنار هم کار می کردند.

** درباره انتخاب خانم قلی خانی بفرمائید که علی رغم چهره مثبتی که دارند برای چنین نقشی انتخاب شده است.

امینی: روی انتخاب اغلب بازیگران این سریال فکر شده عمل کردم و الان از این انتخاب ها خیلی راضیم. در مورد انتخاب بازیگر نقش سعید دستیاری خیلی زمان گذاشتیم و همسرش خانم نساج او را به ما معرفی کرد. حتی برای انتخاب پژمان بازغی به آقای مفید گفتم دستمزد بازغی بر پروژه تحمیل نمی شود؟ گفتند اگر انتخابش کردید نه و با او صحبت می کنیم. با خانم قلی خانی قبلا کار کرده بودم و آشنایی داشتم و وقتی دعوت کردیم آمدند و الان از حضورشان بسیار راضیم. ایفای نقش نسا واقعا دشوار است و در لحظه های دشوار به خصوص لحظاتی که دروغ می گوید و در جا باید قصه ای بسازد تا طرف مقابل مجاب شود، خانم قلی خانی به خوبی درخشید. در مورد چهره ایشان نیز باید بگویم اتفاقا این چهره مثبت خانم قلی خانی مفید است برای اینکه بتواند خودش را به خانواده شهرابی بقبولاند.

آقاخانی: به نظرم نقشی که به بازیگر بیاید یا نیاید وجود ندارد و بازیگر باید خودش را به کسوت آن نقش درآورد و هر جا نمی توانیم باور مخاطب را ترغیب کنیم بی شک گرفتاری در مسیر کوشیدن وجود دارد.

ضیائی: موضوع این است که وقتی نقشی را خوب بازی می کنی تهیه کننده ها مدام همان نقش را به شما پیشنهاد می دهند و به این فکر نمی کنند که شما بازیگر خوبی هستید! و می تواند سایر نقش ها را هم بازی کنید. اگر خانم قلی خانی نقش نسا را خوب بازی کرده قطعا بازیگر خوبی است و به همین روال می تواند نقش های دیگری را هم خوب بازی کند.

** دستمزدهای بازیگران در انتخابشان شما را دچار تردید می کرد؟

مفید: به هر حال کار ما ترکیبی از هزینه ها را به همراه دارد. همه جا نمی توانیم دست و دلبازانه پیش رویم و باید مدیریت درستی داشته باشیم. تهیه کننده ای که خارج از نرمال پرداختی دارد به پروژه خودش و دیگران لطمه می زند.

ورای سریال می خواهم صحبت می کنم. ما مردمی هستیم که با فرهنگ شفاهی بیشتر از فرهنگ مکتوب ارتباط می گیریم و اینجا نقش صداوسیما افزایش پیدا می کند. هنرمند دلش می خواهد دیده شود اما نه به هر قیمت و الان در بین مدیران سازمان گرایش به دیده شدن بیشتر شده است و این تاسف دارد. باید برای وقت مخاطبمان ارزش قائل باشیم. نسای قصه ما با دروغ به موقعیت و همه چیز می رسد اما در انتها از درون می ریزد و ما فضای شهودی را عینی کردیم. حتی در طرح اولیه اینطور بود که یک روزی به دام می افتاد و اطرافیانش متوجه می شوند اما ما این اتفاق را دوست نداشتیم چون لو رفتن از جنس بیرونی بود. یعنی شما بدون اینکه شعار بدهی داری به مخاطبت درس بزرگی می دهی که درست است ببینی خیلی ها با دروغ به جایی رسیدند اما ریزش درونی شان را نمی بینی. ما آدم ها نباید خیلی به خودمان نبالیم، بعضی وقت ها حس می کنیم هیچوقت دروغ نمی گوییم اما اینطور نیست و ما سعی کردیم آیینه جامعه باشیم و ما به ازای هر انسانی در جامعه را در این سریال داشتیم.

ما این فرصت طلایی را در سازمان صداوسیما داریم بدون اینکه بیننده احساس کند داریم او را نصیحت می کنیم خودش از لا به لای فضای زندگی این قصه درمی آورد. وقتی آمارهای مخاطبان را می شنویم خوشحال می شویم. ما نیاز به کمدی و زنگ تفریح در تلویزیون مان داریم اما حتما به ژانرهایی اینچنینی هم نیاز داریم که بتواند پاسخگوی نیاز جامعه باشد که متاسفانه به دلیل حساسیت روی مخاطب دیگر این ژانر در حال فراموشی است.

مفید: نگرانی که الان وجود دارد بحث ریسک برای تهیه کنندگان است. یکی از دلیل هایی که تهیه کننده های تلویزیونی نمی روند به سمت بازیگران غیر حرفه ای، این است که می خواهند میزان ریسک شان را پایین بیاورند. به دلیل اینکه وقتی کار تمام می شود و می خواهد ارزیابی شود علیرغم اینکه اولش می گویند می توانید بازیگران غیرحرفه ای هم می توانید بیاورید،‌ اما به محض اینکه کار خوب نباشد این را گردن تهیه کننده می اندازند. اگر تهیه کننده ها درک شوند قدرت ریسک شان هم بالاتر می رود. ما الان در همین سریال توانستیم دو سه بازیگر جدید معرفی کنیم و این اتفاق خوبی است برای سازمان و باید حمایت بیشتری شود.

** شخصیت اصلی سریال شما مینو است که پرورشگاهی است و پدر و مادر ندارد. در ادامه که جلوتر رفت ما هیچ پیگیری از سمت بهزیستی و پرورشگاه برای این فرد ندیدیم.

مفید: اولویت مان این نبود و از روی این قصه پرش داشتیم.

امینی: جسد مینو در ماشین کاملا سوخته بود و مسئله مهمی نبود که بخواهیم به آن ورود کنیم.

ضیایی: مردم از چهره های تکراری بازیگری خسته شدند و خیلی هم تشنه دیدن چهره های جدید هستند.

مفید: بعضی اوقات پنجاه پنجاه است امثال شماها امتحان تان را پس دادید اما سامرند معروفی شانس ما بود و ممکن است مخاطب او را پس بزند.

ضیایی: آخه گاهی اوقات از این ور بوم می افتیم.

مفید: ما باید تلاش کنیم در کنار چهره های شناخته شده چهره های جدید هم معرفی کنیم اما اگر بخواهیم نقش جدی به آنها بدهیم این نقش را با سازمان همراه باشیم و اگر در این اتفاق اشتباه هم شده بدانند. چونکه تهیه کننده ها دائما در حال نگرانی از این بابت هستند.

** این سریال چندین شخصیت اصلی داشت و با اینکه محوریت روی دوش یک خانم است اما در کنار او افرادی هم چیده شدند که در هدفگذاری سریال تاثیر داشته است.

امینی: نسا و خانواده شهرابی و شوهرش و جاوید اصلی تر ها هستند و یکسری شخصیت اصلی هم داریم که حضورشان کم اهمیت تر از اینها نیست مثل یاور و هاشم. حتی معتقدم ممکن بود این شخصیت هایی نظیر هاشم و یاور خوب در نیایند و بر همین اساس بازی بقیه بازیگران را هم خراب کنند. انتخاب بازیگران این سریال یکی از اتفاق های خوب پروژه بود.

** یکی دیگر از اتفاق هایی که در این سریال افتاد مربوط به سکانس هایی است که نسا می خواهد اطرافیانش را به عبارتی گمراه کند از اینکه مینو نیست! و این سکانس ها منطق روایی نداشتند. طوریکه در واقعیت اینطور نیست.

امینی: مرضیه یکبار آمد و اینها نبودند و زنگ زد، نمی دانم شاید کار آنقدرها که می گویید مجاب کننده نبوده است اما به نظر من او تلاش هایش را کرد. یا حتی صادق مدام دچار تردید می شد اما در نهایت صادق و تمام خانواده شهرابی نسبت به مینو احساس گناه دارند و این حس بر شک و تردیدش غلبه می کند. در نهایت تیر آخر را جاوید می زند و وقتی نسا می بیند که جاوید می داند اشتباهش را می پذیرد.

مفید: اختلاف طبقاتی همیشه این پتانسیل را دارد که می شود چنین اتفاق هایی را در آن رقم زد که وقتی یکی به موقعیت مالی خوبی می رسد دوست ندارد افرادی که در گذشته با آنها رفت ‌و آمد داشته و از قشر متوسط هستند را ببیند.

** و این اختلاف طبقاتی در این سریال به خوبی نشان داده شد. فردی که از فرش به عرش رسید و از فقر به رفاه.

امینی: در زندگی واقعی و در شرایط عادی رخ دادن این قصه خیلی بعید است. شاید یک نفر را نتوانید پیدا کنید تا خودش را جای کسی دیگر جا بزند و خیلی دل و جرات می خواهد. نسا شخصیت عادی ای نیست و یک چیزهایی در قصه چیده شده است که می گوید او آدم بلند پرواز و جاه طلبی است. مثل جمله ای که از بچگی توی گوشش است که یک روزی را می بینم که همه در تهران دست به سینه تو هستند!

مفید: دایره اطلاعات نسا کمتر از مینو نیست.

امینی: این آدم اعتماد به نفس عجیب و غریب و هوش خوبی دارد اما آنچه باعث می شود این خانواده نسا را قبول کنند همین حس گناه است و این به نسا کمک می کند و دست به دست هم می دهد تا این قصه برای مخاطب باورپذیر شود.

** منهای قصه فاش شدن دروغ نسا، در قصه این سریال گره خاصی نمی بینیم.

امینی: گره اصلی مان همین است اما قصه های کوچک هم در کنارش داریم که همین ها گره هایی ایجاد می کند.

مفید: حتی آنقدر این قصه ها زیاد هستند که بیننده آنها را گم می کند و این حُسن نیست که گره های زیادی در یک داستان داشته باشید.

** در مورد زندگی جاوید شما این را نشان دادید که او به همسرش خیانت کرد اما در ادامه با یک معذرت خواهی به خانه برگشت. فکر نمی کنید با نشان دادن این موضوع فرهنگ سازی اشتباهی ممکن است صورت بگیرد؟

امینی: جاوید برای برگشتن به زندگی تلاش کرد تا گذشته را جبران کند و به این خاطر هم فرار کرد که می گفت وقتی همسرم را نگاه می کنم، یاد گذشته می افتم و این برایش عذاب آور بود یعنی اینکه هیچ گاه از سمت زنش بخشیده نشده است. از طرفی هم این رفتار در گذشته جاوید و پدرش هم وجود داشت و خیلی دور از ذهن نبود. یا سکانسی که جاوید به خانه می آید و همسرش روی مبل می خوابد و به اتاق نمی رود و همین نشان می دهد این زندگی مثل سابق نخواهد شد. وقتی چنین اتفاق هایی در یک خانواده رخ می دهد دیواری بین زن و شوهر حائل می شود حتی اگر همدیگر را ببخشند.

آقاخانی: اشاره صریح در فیلم نامه این است که جاوید در خانواده شهرابی احساس می کند تحقیر می شود و می گوید اینهمه سال در ندامتگاه زندگی می کردم. من در فصل دوم بدنم را در تمام پلان ها ریخته تر نشان دادم و شکستگی در شانه هایم آوردم تا گذر سختی در فیزیکش را هم نشان دهم. از طرفی جاوید را طوری نشان دهم که انگار که انبار باروت است مثل افرادی که وقتی دردی را طولانی در خود نگه می دارند، عصبانیت شان هم شبیه انفجار است. می خواهم بگویم بازگشت جاوید هم با کمک فیلم نامه و اجرا بازگشت آسانی نیست و به همین خاطر است که او را رمیده می بینید.

مفید: در قرآن با اینکه تاکید می کنیم ممکن است بتوانید دو سه زن بگیری اما نباید ظلم کنی. زن ایرانی تحمل زن دوم را ندارد و اگر تو گرفتی یعنی ظلم کردی و با گفته قرآن در تضاد است و حتی برقراری عدالتی که می گویند دیگر بین دو نفر قلبی نیست. دین ما بحث اخلاق و احکام را در کنار هم دارد. در جامعه ایرانی اگر بخواهی زن دوم را بگیری ظلم کردی.  

** خانم کانلی شما درباره حضورتان در فصل دو بفرمائید.

کانلی: خواست هر بازیگری این است که چنین نقشی با چنین افرادی نصیبش شود. لیلا فوق العاده صمیمی و ملموس و دردآشنا است چون از کودکی در شرایطی قرار گرفته و بزرگ شده که همه را لمس کرده و این شخصیتی بزرگ منشانه از لیلا ساخته است. از یک جایی به بعد در قصه که ادرش می گوید تو بچه من نیستی او هویتش را گم می کند و به سمتش می رود و باعث می شود تا فشار همه جانبه به او وارد شود. بی شک بدون راهنمایی های آقای معیریان و امینی و مفید این نقش لیلا نمی شد و ممنونم که اجازه دادید در کنار شما لیلا را تجربه کنم. لیلا خیلی از من دور بود و سعی ام را برای اجرایش به کار بستم.

** فیلم نامه را به طور کامل خواندید و متوجه شدید که در فصل اول چه اتفاقاتی رخ داده است؟

کانلی: بله توضیح کلی از دوستان شنیده بودم و به دلیل اینکه زمان زیادی نداشتیم کلیت را متوجه شدم.

** بیگانه ای با من است، اولین سریال شما بود؟

کانلی: نه در دوردست ها بازی کرده بودم و این دومین تجربه ام بود و دوست داشتم که برای دومین بار نقشی را بازی کنم که حرفی برای گفتن داشته باشد و لیلا کاراکتری بود که دوست داشتم سالها بازی اش کنم.

** شما در اوج کرونا تصویربرداری داشتید.

مفید: من در اردیبهشت ماه فیلم سینمایی با ۵۸۰ بچه کار کردم. ما تصویربرداری سریال را تیرماه شروع کردیم و در این ایام همدلی بسیار خوبی دوستان بازیگر با ما داشتند. در اوج کرونا به بوشهر رفتیم و بعد که به تهران برگشتیم در خیابان ها نمی توانستیم ضبط کنیم. برایمان بی اهمیت نبود اما این را هم می دانستیم که کرونا رفتنی نیست. دو راه داشتیم اینکه سینما و تلویزیون کلا تعطیل شود یا اینکه باید خودمان را با این شرایط وفق دهیم. تمام تلاشمان را کردیم تا ملاحظه های پروتکلی انجام شود و خدا کمکمان کرد.

** آقای امینی چطور شد که فصل دو را خودتان کارگردانی نکردید؟

امینی: قرار نبود فصل دو ۱۴ قسمت و به صورت پیوسته باشد. قرار بود ۳۰ قسمت باشد که با فاصله ای از پخش فصل یک ساخته و پخش شود مثل سریال ستایش! منتهی از یک زمانی شبکه بنابر ملاحظات خودشان گفتند قصه این سریال پیوسته شود و وقتی که من تصویربرداری فصل یک را تمام کردم باید به مونتاژ و موسیقی می رسیدم و به آقای مفید گفتم من نمی رسم که هم فصل دو را ضبط کنم و هم اینکه روی مونتاژ متمرکز باشم. در نهایت با موافقت دوستان تصمیم گرفتیم کارگردان دیگری انتخاب شود.

** نمی شد کمی صبر می کردند تا این فاصله زمانی طی می شد و آقای امینی کارگردانی فصل دو را به عهده می گرفت؟

مفید: این پیوستگی نقطه قوتش بود. اولش خودمان هم گارد داشتیم اما بعد دیدیم بهتر شد. اگر در فصل یک قصه را می بستیم خیلی خوب نبود و هدفگذاری مان انجام نمی شد اما الان اینطور نیست. آقای امینی مثال ستایش را زدند و در ستایش فضای دیگری برای قهرمان بود. به نظرم این فاصله گذاری در ادامه سریال ما اشتباه بود و اگر می پذیرفتند این سی قسمت فصل دو آنهم با آقای امینی قابل توجیه بود و دوستان صبر می کردند. ما ۱۵ ماه تصویربرداری داشتیم آنهم در شرایط کرونایی.

ضیایی: اگر سریال دو فصلی می شد مخاطبان مان ریزش پیدا می کردند.

امینی: بعد از پایان تصویربرداری فصل یک من کرونا گرفتم و اگر هم قرار بود کار کنم باید بهبود پیدا می کردم.

مفید: این فیلم نامه اقتضای دو فصل شدن نداشت فرق می کرد با سریال های دیگر.

** الان که کار را در فصل دو می بینید حس می کنید حال و هوای فصل یک و روح کار حفظ شده است؟

 امینی: آقای معیریان خیلی سعی کرده تا دکوپاژ و کارگردانی اش به فصل اول نزدیک باشد اما به هر حال هر کارگردانی نگاه خودش را دارد. آقای معیریان دوست و همکار قدیمی من است و بسیار هم با تجربه است. مهمترین موضوع این است که او مونتور است و خیلی مهم است کارگردان مونتاژ بلد باشد. شاید اگر من می خواستم این سکانس ها را بگیرم طور دیگری می گرفتم اما در کلیت باید بگویم حق مطلب ادا شده است.

** بحث منطق روایی که درباره فصل یک گفته شد در فصل دو نیز پررنگ شده است. درباره تقابل شخصیت های لیلا امیرعلی و سعید دوست امیرعلی و خیلی منطق ندارد که این سه نفر بعد از اینهمه سال به هم وصل شدند.

مفید: ما باید روی دوران بدبختی این خانواده تامل بیشتری می کردیم. اما جای تاسف دارد بدون اینکه با کارگردان و تهیه کننده صحبتی شود ناگهان تصمیم می گیرند سریال را از 30 قسمت به 9 قسمت برسانند! و بعد با فشار ما و تمهیداتی که از قبل انجام دادیم 14 قسمت شد. به همین خاطر و کمبود زمانی که بود، ما از برخی سکانس ها و اتفاق ها خیلی به سرعت عبور کردیم که اگر همین ها در سریال بود کلیت کار خیلی بهتر می شد. حتی آمدن از خانه دو هزار متری به آپارتمان ۴۰ متری را دوست داشتیم در چند قسمت نشان دهیم اما زمان به ما اجازه نمی داد.

من تهیه کننده ۴۰ ساله تلویزیون هستم و یک بار هم با ما صحبت نکردند و فقط تصمیم شان را به ما اعلام کردند. متاسفانه به اشتباه می گفتند این کار تلخی است. ما می گفتیم این سریال درام است کار تلخ روی اعصاب مخاطب می رود،‌ در صورتیکه درام یعنی برقراری ارتباط عاطفی با مخاطب. بین این دو در حوزه طرح و برنامه سیما فیلم تصمیم درستی گرفته نشد. الان از مخاطبان ما بپرسید آیا این کار کار تلخی بود؟ امکان ندارد بگویند بله و همه می گویند احساسی بود. به دلیل اینکه این کار را تلخ می دانستند ناگهان فصل دو را از ۳۰ قسمت به  ۹ قسمت رساندند و همین باعث شد بعضی از شاه کلیدهای کار مغفول بماند.

ضیایی: طرح آن ۳۰ قسمت نوشته شده بود؟

مفید: سیناپس کاملش داده شده بود و اول تائید کردند و حتی بعد از تائید دوباره به یکی از نویسنده های مورد وثوق سازمان دادند و خواند و تائید کرد و بعد به طور ناگهانی و به فاصله دو روز با من تماس گرفتند و گفتند تصمیم گرفتیم فصل دو را نسازیم و به اصرار من به ۹ قسمت فصل دو رضایت دادند. گفتم که این سریال تلخ نیست بلکه درام است و دوم اینکه تعطیل کردن سریال آنهم در پایان فصل یک که هنوز به هدفگذاری نرسیدیم یعنی اینکه با دروغ می توانید به همه چیز برسید! و این با اصول شما در تضاد است و قبول کردند که با ۹ قسمت جمع کنیم که به ۱۲ قسمت رساندیم.

نه با من که تهیه کننده ۴۰ ساله سازمان هستم و نه با آقای امینی که حداقل ۱۲ سریال برای تلویزیون ساخته است در این باره مشورت نکردند. اینها موارد آزار دهنده ای است که برای من تهیه کننده وجود دارد.

** با این شرایط باز هم در تلویزیون حاضر هستید کار کنید؟

مفید: بله چون این کار را دوست دارم و علاقه ام در بخش فیلم نامه است و فیلم نامه بیگانه ای با من است حدود یک سال بین من و خانم فروهیده بود و تغییراتی را اعمال می کردیم. من این جنس کار را نه به عنوان شغل بلکه زندگی پذیرفتم. اگر باز هم با من نامهربانی شود به دلیل علاقه ام کارم را رها نمی کنم. حتی اگر چهار نفر سریال ما را دیده باشند و از نکته های آن درس گرفته باشند برای ما کافی است. به امید روزی که کمی مهربانانه تر با همدیگر رفتار کنیم و حقمان بود که یک جلسه مشورتی برای ما می گذاشتند.مدیریت باید بدانید در فضای هنری باید با عوامل برخورد بالا به پایین نداشته باشد و ارتباط دو سویه است و کار ما با اداره ثبت اسناد فرق می کند و در جنس کار ما تا ارتباط رفت و برگشتی نباشد اتفاق خوبی رخ نخواهد داد.

ضیایی: حتی حسم این است که دوست داشتند کار ما دیده نشود و به همین خاطر ابتدای سریال ما با انتهای سریال شبکه سه تداخل داشت.

مفید: این فقط برای سریال ما نبود. متاسفانه من دو مصاحبه هم کردم و تند هم گفتم اما اثری نداشت. همین که اتفاقا یک نفر هیچی نمی گوید بدتر بود انگار که حرف هایم را نشنیده بودند. ۱۲ دقیقه دو سریال را اورلپ می کردند و من در شبکه پنج بودم اگر یک بار تیتراژهای سریال ما و سریال شبکه دیگری روی هم می افتاد تذکر می گرفتیم! الان ۱۲ دقیقه تداخل دارد و وقتی اعتراض هم می کنی شنیده نمی شود.

انتهای پیام/